Şemikler Şiiri - Hakan Özüçelenk

Nerede dere boyu kavak.
Üstünden doğan şafak.
Şimdi saçlarım oldu ak.
Git zaman anımı bana bırak

Göçmen güzelleri sardı.
Şemikler sakin yaşardı.
Tek katlı ev azaldı.
Git zaman bir şey kalmadı.

Top oynadığımız tuz saha.
Bahçeler sanki bir vaha.
Ne söyleyeyim daha.
Eskiden bir şey kalmadı.

Koşardık Şemikler her yerinde.
Yapılaşıp kaybolup gittiğinde.
Kaldı çocukluk anıları derinde.
Şemikler'den bir şey kalmadı.