Belli oldu sanırım oyunun sonu,
Ve sadece sessizlik vardı orda,
Kimsesizliğin ve aşksızlığın tam ortasında,
Kendi kendinle bile değilsin artık.
Yoksun ama varlığın tam ortasındasın.
Gördüğüm her güzeli,
Sevemedi bu gönlüm.
Birtek seni sevdim ben,
Böyle tükenecek ömrüm.
Düşündüm bunu çokca,
Karanlığın arkasında kaybolma korkusu,
yada bir şeyleri kaybetme.
İşte beni deli eden o korku var ya.
Yenemediğim ve bir türlü beni yenemeyen.
İşte bu oyunun sonunda belli olacak
Yitirmek mi her şeyi...
Minik bir bakışına tutunur olmuş yüreğim.
Sadece bir kez tuttuğum ellerine hasret ellerim.
Belki yeterli değil aşkımı kanıtlamak için sözlerim.
Ama bilmiyorum başka nasıl açıklanır,
Yokluğunda ölümü arzulama isteğim.
Ölünecek kadar değerli bir şey yokmuş...
Yanılmış demek Çanakkale'de toprağa düşenler,
Yanılmış ölüme rağmen fikrinin peşinde koşanlar,
Yanılmış Juliet'in peşinden,Romeo zehri yudumlarken,
Yanılmış Hasan Tahsin düşmana ilk kurşunu atarken.
Aleve aşık her pervane gibi,
Sana olan aşkımda yandı kül oldu.
Öyle yandım ki minik pervane gibi,
Başka aleve aşık olmak bir hayal oldu.
Zerre kadar sevmedin ki sen beni,
Kader örmüş yine,
Derinden ağlarını,
Ayrılık vakti geldi,
Gönül ne yapsın gayrı.
Hayat zaten beraber,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!