Beton dökseler de Çocukluğumuza...
I.
Ağızları küfürlerle doldurulmuş çocuklar gördüm,
Okuluma giden yollardaki köşe başlarında.
Büyüdüm ama hala sırtımdaydı sanki çantam.
Esaret, biraz kapıyı arala dedi,
Karanlıksa biraz pencere.
Sonra canım sevişmek istedi.
Bilemedim gözlerin ne renkti.
Düşlerim yalnız kalmak istedi
Ellerin mi titredi, yüreğin mi.
Umutlarımı vurmaya çalıştığın silahın kabzası sevgiden mi yoksa.
Beni yine öldüremedin, kalamadın pişmanlıklarınla sevdiceğim.
Hasrettin ellerine değdiğimde tutuşmaya,
Muhtaçtın sevdama, sana dair her cümlenin sonuna uluorta öpmelerinle nokta koymaya.
Yine döndün bana.
İçimde bir sıkıntı var
Gurum kırılmış
Benimle konuşmuyor.
Yüreğim ezik
Acı tecrübelerle dolu,
Doluyor.
Elleri semada bir melek beklerken
Gökten bombalar yağıyor
Yüreğimin sokaklarında
Bağdatlı çocuklar ağlıyor
Koruyacağım deyip
Kalbinin arka bahçesinde 'aşka küstüm çiçekleri'
Bilemiyorum bir gün tekrarı mümkün der mi
Isırgan otları sürsem dilime her bir yerime
O günler kaldığı yerden devam eder mi
Peki erken değil mi çekip gitmeler
Gözlerinin ayazı vururken kapılarıma
Kırbaçlarken camdan duvarlarımı sözlerin
Sevdan çıkıverdi avluya
Yürüdü vedanın eşiğine
Çıplak balkonumdan bir tümce uzattım
Tutunabilsin diye
Biz diyebilmeyi becerebilseydik eğer
olmazdık aranıyor,
çıkmaz sokakların
yüreklerinde gurursuz.
Kazanmadan kayıp sanmasaydık,
Bulvarda görmüşler seni
Gecenin ikisiymiş
Ben uyuyormuşum!
Kalbin birinin
odasında bulunmuş
Çınlıyormuş kulaklarında sessizlik
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!