Adana'nın ışık vurmayan bir sokağında ışık vurmayan bir evde gündüz vakti doğmuşum. 17 yaşıma kadar bu şehrin aydın sokaklarında gün saydım. Ve üniversitede tanıştığım, hayatımı gün gibi aydınlatan bir kadınla beraberim.
İçimde bir savaş var benim.
Sisli bir akşam vakti çıkmış, sonu olmayan,
Yetim çocuğun damarında süzülen kan gibi asi,
Bastırılmış bir özgür ruhun serzenişleri gibi umutsuz,
Ferhat'a dağları deldiren inanç kadar güçlü ve dinmez bir savaş.
Saldırıyorlar, hissediyorum iliklerime kadar.
Her çektiğin nefes haram olmaya muhtaç.
Bilinçte kalmaya çalışıyorsun her an, kalma.
Gerçeklik yokluğun ta kendisi gözlerini aç.
Mutlakiyetin kapısı kitli, açılacak sanma.
Sayısız varlık gelmiş söyle bana kaç?
Her biri farklı hikaye, çoğu baştan savma.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!