Yılda iki bahar, yaz ve kış
Dört mevsim
Güneş, yağmur, kar kıyamet
Sen ve ben bahardık desek
Yılda iki defa olsun görüşsek
Sen ve ben yaz desek
Fırtınalar kopuyor içimde bir yerlerde.
Hep sen diye vuruyor dalgalar,
Hep seni anlatıyor
Bir şiir, bir şarkı gibi
Deniz feneri ve limanlar.
Ve en güzeli yelken açmış
Sevip de ayrılmak
Ne zormuş
İntihar etmiş dil
Kurşun gibi kalbi vurmuş
Söylemesi çok zor
Sevdiğim beni sırtımdan vurmuş
Adını çıkıp dağlara yazarım
Eteğinde durup nöbet tutarım
Ağlarım gözyaşımı dosttan saklarım
Yar deyip de gönül seni neylesin
Gönül sen mi çektin kara sevdayı
Ferhat’ ı düşünüp, şirine ağlarım
Ben nice aşıklar gördüm
Beyaz perdenin
Pembe rüyalarıydı yaşadıkları
Ben nice karalar gördüm
Her birinin içinde beyaz sayfalar vardı
Sevgiliye yazılmış en güzel aşk sözleriyle bezenmiş
Ben yaşadıklarımı
Yazsam da anlaşılmaz
Bir soytarıyım sanki
Güldüremeyen,
Sen
İçim kan ağlarken
Kuşatılmış bir sevda benimkisi
Dört bir yanım da yangın
Dört bir yanım da zülüm
O yüzden yüzümdeki bu kırgınlık,
O yüzden bu burukluk
Zalimler sarmış etrafımı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!