Semender Şiiri - Kaan Kılıç

Geçmişimin gelinliğini soyunan gelinciktin
Satenden makaslarla terzice bir mevsimde
Geçmişimden kendine yırtık gelinlik biçtin
Sevişerek işlenmiş gaddar cinayetlerde
Geçmişimden soyununca gelmemeyi giyindin

Asırlarca ben ki orda olmamanı bekledim
Budanmış sakallarım sarhoşken sakilerle
Anasonlu ırmaklarla aktı alkolik aksim
Can havliyle yama tutmaz yüregine tutunup
paramparça kalacagım bir uçurum diledim

ah aslında ben bunu istememiştim
görmek için suretini remilli gözlerinden
sihir çektim büyü çektim tılsım çektim sır çektim
sen o çılgın medusalı yılanlarla giderken
uzzalarla,latlarla,menatlarla,ahlarla
müşrikçe dönüşünün tapınagında bekledim

en büyük yargılanmak beklemekmiş bilmedim
ellerimle inşa ettiğim beton zebanilerden
ateşgahlar, Zerdüştler,hubelleri devşirdim
müşrikçe tapınarak zincirlendiğim zindanda
harabe bin tapınaktı betonarme gözlerin

sen ki mendirekten kalbime sarkıtıp iffetsizce
fırtına kuşlarını zemheride sektirdin
gelgitli dalgalarla çarpıp çarpıp giderken
dalgakıran kalbimle ah nasılda esriktim!

Şimdiyse transparan bir pelerinle savrulup
Savrukça gitmelerin en dagınık biçimisin
Ey ebabil sagnağıyla çıkıp gitse de sesin
Dönsen ey dönmesen de bulurum ben kıblemsin!

Beni öldür beni defnet beni haşrette bitsin
Ah Dirilsem dirilmesem kargışlanmış göğsünde
Kalsın yalnız kalbimde katil parmak izlerin!
Ey yüzülmüş derisinden gelincikli geçmişim
ruhumu derisinden yüzdükçe sen katlimsin!

Müebbetken rahminde tekrar öldürmek için
Tekrar dogur cesedim rahminde çürümesin
semenderce dogarken ben Mecusi ateşinle
ölümümde ateşinden bunu kimse bilmesin!