Semazen Şiiri - Necmi Dayan

bilenler bilir
dilimde bir buz parçası
hoşlanır evirip çevirdiğimde
erimek istemez ama erir
bir kent nasıl yanarsa küle döndüğüne
buz da yanar eridiğine

insansız kentler gibiyim son zamanlarda
omuzlarım bomboş bakar dururlar
boşalmış odalar gibi
gece karanlığında
bir başka omuzun varsızlığını bile bile
çöker kalırım kanım sek rakıdır artık
tüm şiirler orasından burasından tırtıklanmış mezem olurlar

zamanı yağmurlar aşındırır
bir kaya parçası kalır parmaklarımda
bir kaya parçasına ancak bir kayayla yazabilirsin
çünkü sen kayasındır artık
kaşlarınla
gözlerinle
çektiğin mor sürmelerle
bakışlarını özlerim
canım deyişlerini ararım köşe bucak
zor işte
koskoca bir kentin ortasında
bir çığlığa dönüşmek
ve semazenler gibi bir dönmenin girdabında
seni aramak...