Semazen Şiiri - Ercan Günel

Kanık yüreği kanadında pervaneler;
Cevher taşırmış,
Karanlığın yuttuğu kehribar ışığa.

Afitap gözlerin kucakladı düşümü,
Cemre düştü kanıma.
Ardından bahar yürüdü damar damar.
Yüzüm arındı kabuslar uykusundan,
Sana yöneldim ve hızlandı adımlarım.
Safirleşti safkan yalnızlığım.

Seninle başladı yaşam.

Bu gece anadan üryan,
Yosmalığının seyrinde,
Söğüt salkımı saçlarını tarar aynada aşk.
Yanık bir ezgiye yakar sevdasını,
Gönlümdeki divane dudu;
Kırpmadan gözlerini açtığı seherde.

Seninle çözüldü dilim.

Ne vakit değdi dudağıma bade-i iksir;
Har gömleğini giydi çiğ sözcükler.
Mecnun bir semazen gibi döner ruhum.
İnci döker göğsümde oturan Yunus.
Öper hırkasını çekilir gece,
Kızarır yediveren gün.

Seninle kanadı kalbim.

Kasım-2008/ İst.