Semâvât Şiiri - Ömer Faruk Şavlı

Süzülmekte semâvât,
Ve raks etmede, ezelden ebede;
Eşini arayan kumru,
Duyurmada sesini.
Menfûh bir ruh ile,
Sâlihâtta iken melekler.

Düşünmekte semâvât,
İdrak eder, kusursuz yaratılmış;
Sonsuz renkle boyanmış,
Arzdan arşa kâinatı.
Menfûh bir ruh ile,
Sâlihâtta iken melekler.

Hüzünlenmekte semâvât,
Dökülür nur tohumları;
Zahmetsizce arştan arza,
Yeniden can bulur kâinat.
Menfûh bir ruh ile,
Sâlihâtta iken melekler.

Tebessümde semâvât,
O'nun emriyle gelen;
Ebabilleri gördüğünde
Sarar etrafı sonsuz nur.
Menfûh bir ruh ile,
Sâlihâtta iken melekler.