EY NİHAL İLE SEMA EDEN DERVİŞ
Ey Nihal’in gecesinde dans eden semazen,
Kalbim senin bakışında döner, aşkın dervişi gibi,
Tazallüm, hilalin ince kıvrımlarında saklı bir sızı,
Nihal’imin ateşinde pişen mazlimeyim ben.
Senin ellerin, karanlık çölde bir yıldızın zinciri,
Gönlüm, Nihal’in sahrasında yitik bir gonca,
Mazlime kalbim, gecenin kuytusundaki serap,
Sessizce fısıldar sabrı, Nihal’in denizine doğru.
İnzılâm, aşkın çöl rüzgârında savruluşu,
Nihal’le sema ederken düşmek, kalkmak, yine dönmek,
Cevr, bağy, tuğyan; geceyi delen yıldırımlar,
Her zulüm, Nihal’imin derinliğinde saklı bir inci misali.
Beşerî labirentte yolunu kaybetmiş bir kervan mı,
Yoksa Nihal’imin hilali altında yön bulan seyyah mı?
Bilmiyorum, kalbim çölde bir gece,
Nihal’imin itikadıyla doğar, ahlâkının şafağında yıkanır.
Ey Nihal’im, aşkın o sonsuz denizinde,
Sevme değil, anla beni,
Zira her yudumum o gece, o hilal, o sema,
Ve ben, Nihal’imin yıldızlarından düşen bir yaprak gibi, sana eriyorum.
Nihali Tarz İzahı:
Nihal’in gecesi: Aşkın ve derin düşüncenin simgesi.
Mazlime: Nihal’in aşkıyla olgunlaşan, dönüşen seven.
Nihal’in hilali: İnce, zarif ve gizemli olanın timsali.
Nihal’in denizi: Sevginin, sabrın ve derinliğin mecazı.
Nihal’imin itikadı: Güven ve inanç esası.
Nihal’imin ahlâkı: Saflık ve güzellik.
Bu şiirim,
Nihal’imi metafizik bir sevda objesi olarak yüceltirken, seveni de onun karşısında aşkın ve sabrın derinliklerinde yol alan bir dervişe dönüştürür.
Dünya Yükünün Hamalı
Kayıt Tarihi : 5.7.2025 22:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şiirim tasavvufi, mistik, derin anlamlar içeren bir “Sema” metaforu etrafında dönüyor, hem aşkın hem de çileli bir ruh yolculuğunun izdüşümü oluyor. Şiirim, semazenin “sema”sını, yani dönüş hareketini ve bunun etrafında şekillenen içsel yolculuğu anlatıyor. Semazenin dönerken yaşadığı hal, burada ruhun aşk ile dönüşümü, çileyle yoğrulması ve ruhani yükseliş olarak görülüyor. Hilal ve Gece Sembolizmi: Hilal, İslam’da yeni başlangıçları, manevi uyanışı ve Allah’a yönelişi temsil eder. Gece ise hem karanlık, hem gizem, hem de ilahi sırların saklandığı an olarak ele alınmış. Hilalin ince kıvrımlarında gizli sızı (tazallüm), ruhun aşk ve ıztırapla dolu hassas halini gösteriyor. Zulüm ve Mazlûm: “Zulmün ateşinde pişen mazlimeyim ben” dizesiyle şair, aşkın bazen acı ve zulümle birlikte geldiğini, mazlumun bu ateşte olgunlaştığını, ruhun sınandığını ifade ediyor. Mazlûm burada sevgiliye karşı duyulan derin muhabbetin zor yanını sembolize ediyor. Elleri Yıldız Zinciri: Sevgilinin elleri, geceyi aydınlatan yıldız zinciri gibi betimlenerek, karanlıkta umut ve rehberlik veren kutsal bir kuvvet olarak sunuluyor. İnzılâm ve Sema Hareketi: İnzılâm, sadece sabretmek değil, aşkın zorlukları karşısında kendini bırakma, savrulma, düşüp kalkma hali. Sema ederken düşmek, kalkmak, yine dönmek, ruhun sınandığı, ancak sürekli yeniden ayağa kalkıp Allah’a yöneldiği dinamik bir manevi süreç. Beşerî Labirent ve Seyyah: İnsanlık dünyasının karmaşası içinde yolunu arayan ruhun, hilalin altında doğru yolu bulan yolcuya dönüşmesi, yani kalbin gerçek inanç, ahlak ve ilahi nizamla aydınlanması teması var. Zalim Sevgili ve Anlama İsteği: Son bölümde “Ey zalim sevgili, sevme değil anla beni” derken, aşkın sadece tutku ya da acı değil, derin bir anlayış ve kabulleniş istediği vurgulanıyor. “Yıldızlardan düşen yaprak” benzetmesi, ruhun kırılganlığını ve ilahi aşka erime halini anlatıyor. Genel Değerlendirme Şiirim, tasavvufi aşkın, acı, sabır, teslimiyet, dönüşüm ve nihai erimeyi anlatan zengin metaforlarla dolu. Sema, hilal, gece, yıldızlar gibi semboller; insanın manevi yolculuğunu, aşkın ve çilelerin birliğini derin bir şekilde betimliyor. Aşk sadece sevme hali değil, yıkanma, arınma, anlama, teslim olma ve sonsuzlukla buluşma yoludur. Bu metin, ruhun çileli ama aynı zamanda umut dolu halini, manevi yükselişini çok güzel ve mistik bir dille ifade ediyor.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!