Semalardaki Nur Şiiri - Hamza Kaplan

Ey Batha semalarına, müjdelerle inen nur
Yine hicranlıyım bugün, yine gönlümde keder
İsmini sayıklar rüzgar, aşkınla iner yağmur
Vuslat hayali sevgili, sensiz her anım heder

Sensizken karanlık her yer, insanlık ama oldu
Hasretle yandı yürekler, gözlere yaşlar doldu
Beklemekle geçti yıllar, ömürler bir bir soldu
Aşkınla yanan gönüller, hep seni bekler Sevgili

Söndü tüm yıldızlarımız, garp, şark-ı esir aldı
Bize sundukları aşlar, zehirden birer baldı
Düşlediğimiz Avrupa, bir safsata, bir faldı
En sonunda kapımızı, o namert eller çaldı

Kayboldu rahatlık, dindi yağmur, bomboş sokaklar
Artık düşüne düşüne, çizgi doldu şakaklar
Susacak çanlar, ezanla sökülecek şafaklar
Bu büyük şark, küçük garba, galip gelecek elbet

Zannettim ki parçalandı dünya, yıkıldı afak
Büyük bir düşman karşıda, oysa ufaktan ufak
Nedir aramızdaki bu düşmanlık, nedir nifak
Türk, Kürt, Arap, Acem, bunlar hepsi birden öz kardeş?

Yıkıldı dostluklarımız, insanlık caman oldu
Kuş sütü eksik sofralar, zehirden çaman oldu
O nur sesli bülbül rezil, kargalar daman oldu
Bir Musa’ya karşılık, hep binlerce Haman oldu
Habisler aldı başını, zulümat kaman oldu
Nura karanlık dediler, çirkinler laman oldu
Paha biçilmez altınlar, sen yokken saman oldu
Sen gittin gideli hayat, yamandan yaman oldu
Nice günler geçti sensiz, bilmem kaç zaman oldu
Olanlar oldu Sevgili, hep yoksun diye oldu.

Haziran 2013