Semah Şiiri - Ahmet Kurt

Gönlüme geçmiyor sözümle hükmüm,
Dertlerle sırdaşım, garip gibiyim.
Çırpındım uğraştım, boynumu büktüm,
Rüzgarın önünde yaprak gibiyim.

Bilmedim duyguyu, sevdayı, aşkı,
Görmedim güzeli, düğünü, meşki,
Koru yüreğimde öyle ateş ki,
Buzullarda bile yanar gibiyim,

Bir gülüş, tebessüm olsa da yeter,
Çöllerde kalmışım, mecnundan beter,
Ne ocağım yanar ne bacam tüter,
Bazen bir bakışa kanar gibiyim.

İfade zindanda günlerim zehir,
Ağzımda tütünün acısı mahir,
Sevdayı okumuş evvel ve ahir,
Keremin sesini duyar gibiyim.

Yeşerir dal olur, açar serpilir,
Dizilir yapraklar, tomurcuk verir,
Renkleri gördükçe benliğim erir,
Güllere baktıkça solar gibiyim.

Seslenir Köroğlu, Sümmani, Emrah,
Kurdoğlu damarda ırmaklar gümrah,
Uykudan kaldırır, bir ince semah,
Yeniden dünyaya doğar gibiyim.