Semah, Salavat ve Requiem

Hayatlardan bir taç yapıyorum sana
Çocuk senin az az ömrüne
Uzun mavi yaşamalardan
Çocuk senin esmer kavruk alnına
Hayatlardan bir taç

Benden sana sonsuzlukta bir uçuş
Benden sana bende kalmış son armağan

Çocuk, bi kırık gülüşün vardı dallarını kırdığımda
Bi gönenmiş camdan kahkahan
Çocuk sırtını sıvazladığımda

‘’Rüzgâr ve Başak ‘’ diyen şiir ikimize
Sıska omuzlarında anaç ellerim kollayan
Öfkelerden bıçaklarım bir de
………………………avuçlarında oyuklar açan

Sözlerim sonraları
Her biri bir delilik ateşi
Sabırsız aşksız merhametten bîhaber

Sana bir sandık yapıyorum bir yol arkadaşı sana
İçindekine kader dersin belki
Belki ,tuhaf şey,sadece

Biraz Ümit Yaşar koyuyorum doksanların başından
O şair ki sevgiliden tanrı yaratan
‘’Mona Roza ‘’ biraz
Biraz ‘’Kalbim Unut Bu Şiiri’’
Yolluk niyetine Çocuk yoldaş niyetine

Aynalar koyuyorum sandığına en son
Sen de yüzleş kendinle diye

Deliliklerimin ucunu senin ince hesaplarınla örüyorum
Yola düştün gidiyorsun
Yakışmaz artık başka da bir şey demiyorum

Hayatlardan ve hatıralardan
Çocuk
Al Çocuk…

Sana anaç ellerimden vedâ rengi bir mendil veriyorum

16.12.2009/ankara