Semah Şiiri - Nihal Küçükdönmez

Kokundu fotoğrafından ruhuma dolan,
Silik yaşantımdan özlemle odama yayılan,
Darmadağınık düşüncelerimden
ansızın sıyrılan,
mistik vuruşların, ezgisel çığlıkları
ardında saklı duran.

Varlığın…
Yokluğum…
Sonsuzluğun…
Sınırlılığım…

Doluyorum,
içimi seninle ısıtıyorum.
Sonra kusuyorum ne varsa
yarım kalmış.
Kalemim yazmaz oluyor
Değiştiriyorum,
sürüklendiğim akışa karşı.

Değişmeyen yazgıda, soluğunu arıyorum
hissediyorum yoksal varlığını.
Ağlıyorum huzurla çoraklığımda,
kimsesizliğimde sana eriyorum.

Öpüyorum,
öpüyorum,
öpüyorum
yanaklarından anlamsızlığımda!

Gözbebeklerinde küçülüyor yalnızlığım.
susuyor gece.
Yıldızlara açılan perspektifte,
ruhumu kokunla damıtıyorum…

07.11.2005