Semah Şiiri - Süleyman Zaman

Sorguluyor insanlar, dönülen semah nedir
Kutbu olup alemin, natıkların dilidir
Yörünge burgacında, o dönen tüm evrendir
Simgeleyip evreni; dönülen yerdir semah

Yeniden dirilerek, insan yaşar, bedensiz
Kadın, erkek fark etmez; insanız biz hepimiz
Arınır orda insan ervahı olur temiz
Kişinin kendisini bulduğu yerdir semah

Her an her zaman semah döndü ulularımız
Can ile candaş olur, hep bütün canlarımız
Dört kapı, kırk makamdır, bizim özgün yolumuz
Yolucuya öğretendir, yolu dönülen semah

Yok olur ayrı gayrı, sevgi sunar ilkemiz
Manayı, muhabbeti, savunur meşrebimiz
Kamil-i insan olmak, bütüncül hedefimiz
İnsanı bu hedefe taşıyan sırdır semah

Varabilmektir amaç, Makulat alemine
Arınmayan giremez, o cemin meclisine
Yenilir maksuduna, kul olursa nefsine
Kişiyi olgunluğa taşıyan sırdır Semah

Kırkların meclisinde; kuruldu bu yolumuz
Akıyor Serçeşmeden kaynağımız suyumuz
Temel alır insanı; sevgidir inancımız
İnsanları sevgiye, taşıyan sırdır semah

Niyazımız eksilmez; tüm doğanın özüne
Semah dönen kişiler, varır hakkın gizine
Gerçeğe varmak için, gir mürşidin izine
Lal olmuş şu dilleri, çözdüren sırdır semah

Çözdü arif olanlar, Zamanım’ın dilini
Tanrı oluşturmuştur, kainatın tinini
Herkes dünyada içer, mutluluk Kevsersini
Cana Ab-ı Kevser’i, içiren sırdır Semah

08.02.2005

Makulat alemi; akılla kavranılan evren
Vakıf; sahip olmak
Mazhar-ı sır; Gönül yoluyla gerçeğe ermek.
Manayı; Gerçeğe ulaşma. Hakikat
Kutbu; Merkezi.
Meşrep; Yol, Bilgi, Yaradılış, huy, davranış, yaşam tarzı. Tutum.