Semah Şiiri - Kara Osman Nalbant

Kırmızılar giymiş, kalkmış erkenden
Seher semah döner, yel semah döner
Konamamış dala bülbül dikenden
Bülbül semah döner, gül semah döner

Kurumaz bu çınar kökü derinde
Talip velisini bekler serinde
Hu deyince kalkar durmaz yerinde
Yürek semah döner, dil semah döner

İz bırakmaz bende atma çamuru
Aşk ile yoğurmuş pirim hamuru
Yağar üzerime nisan yağmuru
Damla semah döner, sel semah döner

Dem gibi kırmızı benim meylerim
İçersem çirkini güzel eylerim
Ben kendi kendime çalar söylerim
Mızrap semah döner, tel semah döner

Sararınca yaprak düşer dalından
Kara koşup tutar dostun salından
Son sefere çıkan dönmez yolundan
Yolcu semah döner, yol semah döner