Semadan aşk için, akan damlalar…

Uzadıkça sensizlik, öfkem birden kabarıyor.
Her zerremi ihata ediyor, çaresiz koyuyor.
Benliğimden ediyor, muvazenemi bozuyor.
Hasretim sinemi eritiyor, derbeder bırakıyor.

Yoruldum, her akşam sensizliği demlemekten,
Kederlenmekten, gülememekten, kendimden,
Kaçar oldum, soldum, nihayetime yaklaşırken,
Aşk için, soluksuzluğa kandım, ölümü yaşarken.

Neydi dinmez arzum, bir tene mi vurulmuştum,
Bu kadar aciz kul muydum, nedir yorgunluğum,
Mana tutkunuyum, cihan da ahenk sarhoşuyum,
Yalnızlığımla konuşan berduşum, bir meczubum.

Semadan akan damlalar, dallarda ki yapraklar,
Aşk için açan güller, aşiyanı için çırpınan kuşlar,
Gökyüzünde ki yıldızlar, Hakta ala için telaştalar,
Yalnızca aşk için varlar, meşkin ahengini ararlar.