Bir sabah kahvaltısı, bir cumartesi,
Geçiyorum kapı aralığından, bir bülbül sesi.
Zaman akar geçer, saat durmuş vaziyette,
Akıl ve gönül de burda, seninle elbette.
Halini soramıyorum, tuğlalar birikti,
Ayaklarım da taşımıyor artık kendimi.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta