Semadaki Ay Işığı Şiiri - Savaş Barha

Bir zamanlar siyahtı gözleri.
Bir zamanlar bebek mavisiydi.

Geçenlerde sarıydı,
şimdi ise haki yeşili.

Gözleri, giydiği kıyafet renginde.
Gözleri, gökkuşağı cümbüşünde.

Bir parçam mazide kalakaldı!
Saçlarına değil, gülüşüne vuruldum.

Cennetin yasaklanmış meyvesi miydi gözleri?
Sesini duymak ceza mıdır, haram mıdır gözleri?

Boranlar, tufanlar, fırtınalar esip gürledi.
Zelzeleler, un ufak etti koca koca dağları.

Kasırgalar yaktı, yıktı, talan etti tarihi surları.
Yıkılmaz denilen her şeyi toza çevirdi gözleri.

Sevda tepesi ıstıraplı yol mudur?
Bu ne menem bir afettir Ya Rabb!

Dünyayı yerle yeksan eden gözleri,
içime efilce doluşup kalamaz mıdır ?

Her sabah yâr kapısını görmek
derdime derman olmaz mıdır?

Sen ki dertlere dermansın.
Bunu bana derman kılmaz mısın?

Karlar, dağın kaderiyse;
benim kaderim hasret midir?

Dert midir, çile midir bu sevda?
Sevdası başa bela mıdır, nedir?

Sen değil misin bu güzele bu gözleri veren?
Yarattığının, yarattığına bakması caiz değil midir?

O dilberin gözlerinde kavrulmayacaksam,
bu ruhun bu bedende kalması reva mıdır?

Ya Rabb, kurtar beni bu kendi yasağından!
Azat eyle göğsümdeki aşkı harlanan azaptan.

Sende olan Kays'ta yoksa, Kays'ta olan bende midir?
Bizde midir senin bizden sakındığın o ilahi saltanat?
Yarattığın bir çift göz değil midir o saltanatları yıkan?
Semadaki ay ışığında saklı değil midir bizdeki dilber?