Yanildigim cok oldu
Hakli cikislarim kadar cok.
Hep elde avuctakileri saydim
Oysa yere dusenler oyle coktu ki
Sayilamayacak kadar cok.
Sarap kirmizisi bir aynada
Gozlerimi kaciriyorum
Askin izini surdugum yuzunden..
Bu acinin kalin ipligi
Gecmiyor ellerindeki igneden
Bogazima dolaniyor
Sunu bil ki Istanbul
Sana hic ihanet etmedim.
Nicedir
Yalnizlik devsirdim sokaklarinda
Yine de baska bir sehre
Yuz vermedim.
Gitti
Birkac siir ufleyerek dudaklarima
Yine de yapayalnizim diyemem
Kendi adima.
Saclarima
ellerinin golgesini
Uzaklari gosteriyordun bana
Ellerin yoktu.
Iceri girmek istedim
Disari cikmak istedim
Yakinlarda bir kapi yoktu.
Soramadigim sorularca suskun
Gittin
Duslerimde kalarak
Hic dile gelmeyen kelimeleri
Yine erteledin giderayak.
Acilar sundun bize
Kendini Istanbulsuz,
Cocuklugumu da suruklemisim pesimden
Zor tasisam da kendimi.
Sunulan acilara alisana dek
Disimda bensiz bir hayat akar
Kirilan oyuncaklara aglayisim gibi..
Ayak seslerini duyuyordum
O geliyordu
Havanin soguklugu yetmiyor gibi
Bir de bu bilinmezlik urpertiyordu.
Saatlerce ayak seslerini dinledim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!