Sema Kızımıza Ağıt Şiiri - Şenol Şener

Ömür ikliminde hazana düştün
Doldurdun dünyada süreni Sema
Hasta yatağında sabırla piştin
Tabipler bulmadı çareni Sema

Üç sene boyunca dinmedi sızın
Demek ki böyleymiş alnında yazın
Ana deyip ağlar körpecik kızın
De kime bıraktın Yâren'i Sema

Kimseye yanmadın garip halını
Felek sille vurup kırdı dalını
Ambulansa yüklemişler salını
Çalıyordu acı sireni Sema

Sırra kadem bastı dünya güneşin
Genç yaşında yaktı bizi gidişin
Baş ucuna durmuş ağlıyor eşin
Uğurladı takıp töreni Sema

Dökülen gözyaşı kana boyanır
Bu acıyla yatan nasıl uyanır
Böyle bir hasrete can mı dayanır
Perişan eyledin yöreni Sema

Gidişinle yürekleri daglattın
Yas tutturup karaları bağlattın
İnan anlatamam nasıl ağlattın
Musallada seni göreni Sema

Sefa ile aynı imiş kaderin
Yıllar boyu tükenmedi kederin
Gönüllerde dolmaz ebedi yerin
Çünkü hiç duymadım yereni Sema

Şenol abim diye, gülerdin yüze
Ayrılık derdini, yükledin bize
Kor ateşler düşmüş, o evinize
Yakıyor içeri gireni Sema