Söylenmeyen her söz içimde bir burukluk
Bunca zaman sakladığım sadece yokluk
Yalnızlıklarımın hepsi birer umut
Yazdıklarım ise içimdeki boşluk
Bu boşlukta kaybolan sen
Acı, Hüzün, Keder
Mutluluktan Varmıdır Ki Eser
Gidenler Gider De
Peki Hayatta Kalanlar Ne Eyler
Hayata Âmâ Ettim Gözlerimi
Görmemek İçin Acıları
Boş odamda,dört duvar arasında
Karanlıklar ardında yağmuru izliyorum
Uzanmış yatağıma düşlere dalıyorum
Gökyüzü zifiri karanlık
Bu gece tek ışık sensin,benim yıldızımsın
Odamı aydınlatan ışığımsın
Bir yalnızlık türküsüyüm ben
Kimi zaman dillerde dolanan
Yalnızların yalnızlıklarını paylaşan
Notaları acı olan,güçlükle çalınan
Yalnızlık benim adım
Damarlarımdan akan yoksunluk kanım
Akşam olunca
dalgaların kayalara vuruşları aşklarından mıdır?
gün doğdumu sakinleşmesi
denizin geceye olan özleminden midir?
deniz için gece midir? gündüz mü?
bunu kim bilebilir
Mutsuzluk varsa hayatta
Mutluluk da yanında bedava
Bir hastalıktır mutsuzluk
Bulaşır bütün vücuduna
Virüs gibidir bulaştımı kurtuluşun zordur
Peki ya beklemeler niye
Ey sevgili rüzgar savur beni uzaklara
Bilinmeyen diyarlara
Götür uçurabildiğin kadar boşluklara
Ama bırakma sende yoklukla
Sınama yalnızlıkla
Boğma acılarla
Gündüz Mü? Gece Mi?
Gündüzsüz Gece Gecesiz Gündüz
İkiside Bir Değil Mi?
Aşk Mı? Sevgi Mi?
Kalp Boş Olunca Değişir Mi?
Sessizlik son kez suskunluğa boğuluyor
Ben sensiz kalmıyorum artık
Bozuyorum sükut atmosferin sessiz çığlığını
Sesim avaz avaz çınlıyor ortalıkta
Duygular kanatlanıyor etrafımda
Gök kubbeye çarpıp iniyor sesim,mutluluğum
Her şiir yazmak istediğimde
Kelimeler uçup gidiyor
Kalemi elime alınca cümleler yer değiştiriyor
Oysa biliyorum ki kendimi biraz versem yazmaya
Neler çıkacak neler yazacağım bu satırlara
Belkide sığmayacak kağıtlara
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!