Sema Ağırlar En Hüzünlü Geceleri

Ne umut yoksunu bir akşam var semada
Karanlık çökmüş şehrin en ücra sokaklarına
Kalplerdeki zifiri karanlık yaraşır ancak bu akşama
Bir dem sevinçten ırak,sevgiden tenha sokaklarına

Sebebi olmayan ayrılık geceleri var semada
Son bilete koşar gibi uzaklaşıyor hayatlar
Seyre dalan bir kaç tutam insan kalıyor peronda
Sessizlik hakim...Gözyaşları yetmez mi anlatmaya?

Sukunet gelip yerleşir sabaha karşı semaya
Sen cam da; özlem,hasret yanı başında durur
Bu şehir izler seni gün doğarken usulca
Son dumanıda çekersin içine; için yanar onu andıkça..

Her geçen günü üzüntü duyarak ağırlar sema
Kim nederse desin hüzün olur her gece masanda
Her kelimende karanlık sokakların nameleri dolaşır ağzına
Sen,sen değilsin artık bundan sonra...