Kim demiş, kadın yalnız başına yürüyemez diye...
Dikenler kanatsa da, bahçesinde tohumlar fidanlanır yine.
Avucunda ölmüş çiçekler canlanır yine.
Kim demiş, korkusuzca yıllara meydan okuyamaz diye...
Ay dolanır geceye
Rüyalar buyur bir güzel Selviye!
Umut eker, toprak anadır her an çoğalır.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta