Selvihar ile Rind Şiiri - Hayrettin Taylan

Rindin pusulasız gerçeğiyim-1

nur pınarının kıyısında yeşeren filizin mecnun dimağıyım
feyz alemlerinin rindiyim,s’onsuzluğumu tümler bilgeliğim
iksirini yüreğinde saklayan sakinin ceylan sözlerinde başlar anlamlarım
beni anlamak değildi aşk ya da şiir
derinliğin timsalinde okunurdu tilmiz imgelerim
-
öyle doğal bir dünya gibi yaktı mecramı…
öylece yandım yansık özlemler şehrine

sarmal bir içselliğin kafiyesi gibiyiz senle-2

arif ruhun sarmal derinliğinde peri ışıltımsın
aydınlık yarınların yar sayfasında uyanır, uyanışım
içtenlik türküsünü okuyan bülbül şavkıyım
gülüne güleç aşk bırakan zamanın alisiyim
özüne poetik dimağlar sunan azam-ı ışkım
murat ipeğini ören ipekböceğinin kozasısın diye
bütün yollarım ipekyolu
bütün sollarım senyolu
sensizliğin çin seddi kadar ulanır kaderim
gam hastasıyım, yüreğin ilaçtır diye
anlarımı akrebe teslim eden zamanın hafızıyım
ısır beni,yelkovanın yellerinde, eller esmeden
baharına bülbül geldim, güllerin açılsın gayrı

ilklerin nemli-3

endamın nemli bulutlara ders verip sisleri kapatırken
nemli bakışının sonunda başlasın aşka hazırlanan yağmur
yağış sınavına hazırlanan ıslasıl düşlerin öğrencisiyim
önce öp,sonra ağla bağıl demlerimde
ilk sarılışını sarsın ömrün görevlisi
ilk bakışını ışınlasın metafizikçi zahir
ilk yazılışının yazgısı olsun yaşanırlığın k’alemi
ilk filizin aşka ağaçlarını sunsun ben sana meyveyken Selvihar