Selvicik Şiiri - Nalan Kahraman

Selvi boynunu bükmüş,
Serzenişinlerini kesmiş,
Uzamaktan vazgeçmiş,
Sevdiğine küsmüş…

Anlamamışlar selviyi,
Duyamamışlar serzenişlerini,
Görememişler vazgeçmişliğini
Küskünlüğünü…….

Sararmış,solmuş,
Dipsiz bir kuyuya dönmüş,
Ne boyunu gösterebilmiş,
Ne de derdini anlatabilmiş.

Gün gelmiş yeşermiş,
Yeni umutlara dallarını uzatmış,
Kökleri ile toprağa gülümsemiş,
Gören olur diye beklemiş.

Selvi bu ya her yolu denemiş,
Uzamış,kısalmış,
Köklerini salabildiğince salmış,
Sararmış,yeşermiş.

Bazen umut dolmuş,
Bazen umutsuzluğa kapılmış,
Ama hep belki birgün demiş.
İşte o gün bugün SELVİCİK.

Neden mi bugün?
Çünkü ben gördüm yazdım.
Siz gördünüz okudunuz
Selvi artık tüm yürekler de.