Şelpe Şiiri - Özdemir Aydın 2

gözlerim görmezken o ulvi yolu
sanki gelmişti yolumun sonu
bir bahar vaktiydi bir güneş doğdu
işte o güneşle gönlüm şen oldu...

demeden kimseye müzmin halimi
zaten anlamazdı keder, gamımı
bir seher vaktiydi sultan dokundu
işte o iştiyâkla ruhum şâd oldu...

doldurdum gönlüme o aşkı demi
yol aldı içimde koca bir gemi
belgüzâr sözlerle cana dokundu
işte o hakîkâtle sadrım bâd oldu...

içimde bir his var derler ya hani
görünmez halde şâhî rahmânî
uyanık bir düştü dokundu kalbe
işte o dokunuşla kalbe can oldu...

kul aydıni'yim yolum sultana
kimine mücevher, kimine yara
vurunca telime dumanlı şelpe
işte o dumanla saza söz oldu...