Selman Urluca Şiirleri - Şair Selman Urluca

Hayalim kırıldı
Kalbim zaten kırık
Terk etmek geldi içimden bu şehri
Bütün aynalarını kırıp
İmkânsızlıkların ortasında kaldım
Bir ses ‘kaldır ellerini ve dışarı çık, dedi, etrafın sarıldı’

Seninle manşet olduk gazetelere
Bak adım kocaman harflerle yazıyor…
Haber spikerleri ana haber bültenlerinde beni okuyor
Beni soruyor bir kadın,sanırım oğluna benzetiyor

Bir akşam üstüydü

Gözlerindeki ışık eskisi gibi parlamıyor artık.
Önceden beni görünce, koccaman açılırdı
Kalbin beni anlamıyor artık
Önceden küt küt diye atardı
Göz ışıkların azaldı önce
Sonra kalp atışların beni görünce

Uzat ellerinden tutayım
Kopama benden
Adeta tırnağın olayım
Oysa ben tırnağın bile olamam senin
Ama yinede sımsıkı tut beni
Bırakma

İçimdeki yangının dumanı görülmüyor
Görenler üşüdüğümü sanıyor
Oysa ben kendime tütüyorum içten içe
Bir intihar mektubu yazıp uçurumdan atıyorum
Yüreğime kramplar giriyor
Kelepçeleniyor ruhum

(ben hali)
Ellerim üşüyordu..

Ayaklarımda Başladı Her Şey
Zihnimde film şeridi hayatım oynuyor
Gözlerim pür dikkat izliyordu

Dinlerken belki ağlarsın
Kim bilir belki de gülersin
Ama şunu bilmeni isterim ki
Bu şiirimde adı geçen duyguların hepsi
Tamamıyla senin ürünündür…

Biz garipdik,
Şömine başında seyretmedik ateşi.
Sobanın üst deliğinden bakarken,
Kapat kapağını derdi annem çabuk bitireceksin kömürü.
Böyle derdi Rahmetli annem,
Kömür gibi çabuk bitti ömrü...

Bir sebebi olmalıydı
Her gece göz kapaklarıma binen sancılarımın
Uykularımın kızıl renkli olmasının
Bir sebep aramamın bir sebebi olmalıydı

Hayal ederek uykuya dalmak

Gün her zamankinden farklı değildi. Bir Cuma sabahıydı. Durakta beklerken çene titremeleriyle bir melodi tutturuyordum.. Dizlerimde eşlik ediyordu artık.. İyice üşüyordum.. Düşünmüyordum hiçbir şeyi..

Günler iyice kısalmıştı belli.. İki gündür sabah ezanını duyuyordum.. Boş sokak.. loş sokak lambaları.. başı boş gezen köpekler.. gökyüzünün kızıllığı.. Aslında itiraz edebilirdim gün ortası dendiğinde öğle vaktini söyleyenlere.. Gün asıl şimdi ortadaydı.. Gece ve gündüzün kesiştiği noktada işte.. Gün apaçık ortadaydı.

Herhalde bu saatte uydukları için bu gerçeği keşfedememiş olsalar gerek.. Gerekçe gösterdiğimiz o kadar gerçekler vardı ki hayatımızda.. Gereken ilgiyi göstermediğimiz o kadar insan.. Gerektiğinde söylememiz icap eden ama hiç söylemediklerimiz..