Selman Şiiri - Muhammed Said Arı

Serv-i kûy-u et vefa bi camian köz durur
Et nasihat ki fakihe dür samian çün bulur

Reca bi minnet vakfe asinin ki ad konur
Gahi nesne hiçde yok ışk ilminde nar olur

Esrar dede fi hakikat ehl-i akla sel okur
Ol sebepten çeşm-i anım bir takunya gam vurur

Bir harf sessizce duruyor boğazımda
Bir harf dayanmış sen soruyor kulağımda
Ben bir İstanbul'um boğulmuşsun boğazımda
Koskoca türkü olmuşsun çığrılıyorsun kulağımda

Cin asinde kaynayadur iniyorum sokağında
Ses doluyor görmeyedur sakihinim bardağında
El işinde mihnet yoktur asr-ı selde çardağında
Boş kafiye her kelam nazm-ı serbest dergahında

Her perdeden öte yerde hep nazarın olduğunda
Sıla bulan kahrol imiş sen karşısın durduğunda
İsd-i küfre gayrı nesne çıngıraklar darıldında
Sel gümayan asl semayan menzilinin odağında