Selma'ya Şiiri - Abdülkadir Karaca

Daha çok mu ezilecek kalbim
Daha çok mu taşınmaz olacak bedenimde
Sevmenin bedelinin bu kadar ağır olduğunu bilseydim
Biz koza örerdim kendime ve görmezdim seni
Bilseydim eğer,tüm zaferlerimin yenilgi olduğunu bile anlamadan
Yeni bir zafer aramayacaktım kendime
Daha çok mu yanacak yüreğim
Ya da sen bu acıyı kovabilecek misin yüreğimden
Silinmez bildiğim düş kırıklıklarımla birlikte
Kapı dışarı eder misin onları...yoksa
Bir yok oluşta sen atıp varlığımın bütün çaresizliğini alabilirmisin
Kalbimden
Gözlerimi gözlerinde kaybettiğimden beridir,ızdırap esir almışsa ruhumu
Bütün insanlık şahit olmuşsa,güya bensem isyankar zamana
Evet kabul ediyorum suçumu
Zaman seni benden çalacak kadar alçaldıysa beni mahrum edecek kadar senden
Kabul ediyorum suçumu cezama razıyım
Ben sadece sevdim Selma
Üstelik böyle bir aşkın tüm olunmazlığını kabullenerek
Senin bilmeni istedim ve birazcık sevebilmeni beni
Çok şey mi istiyorum yada bu senin için çok şeyi feda etmek midir
Senin için bu aşk sevmek midir en sevilmezi...bilmiyorum
Bu yükü tek başıma taşıyabilseydim eğer ne seni yardıma çağırırdım
Nede sana açardım derdimi
Ama yapamadım Selma bağışla
Bir ömür boyu kabullenemedim sensizliği
Öyle korkutucu bir his ki bu,düşündükçe kesiliyor nefesim
Öyle kanayan,öyle ağır bir yara ki ölümü özlüyorsun
Bir kaybolmuşluk,bir başıboşluk baştan sona
Son nefesin şah damara kadar yaklaşması
Cümlelerin anlatamadan tüketildiği bu dert bana paryamsın diyor
Selma asiliğimde bir yere kadar
Sonra sen olmazsan yanımda bu isyan neye yarar
Ama ne olursa olsun seni seviyorum Selma
Ve her şeye razıyım,eğer ki sevmek buysa
(27,03,2005)