Nasılsa anlarsın er-geç yavrum!
Güzel mi? ..çirkin mi? ..Görürsün kendin.
Hayat bu! ...Yaşamak güzel derler.
Çarnaçar aldatır kendini herkes.
Ama anlarsın yavrum,anlarsın er-geç.
İşin bitince,beni sever misin anne?
Yorgunsun çamaşır yıkadın.
Daha ortalığı,toplayacaksın.
Anne topum nerede benim!
Ütüyü,akşam mı yapacaksın?
Büyük bir tablo seyrediyorum.
Kadınlar geçiyor,
Adamlar geçiyor yoldan,
Arabalar geçiyor...
Kar yağıyor, hızlı,hızlı.
Başım dönüyor!
Gün geçtikçe dünyaya sevgim artıyor.
Ona sımsıkı sarılmak istiyorum
Saatler ilerledikçe onu daha da kıskanıyor,
Çocuk olup yeniden doğmak istiyorum.
Yaşlandıkça birgün öleceğimi düşünüyor,
Özleminize dayanmazdı yüreğim.
Vuruldu,parçalandı,yandı.
Bu son özlemle,
Yüreğinizde ki gurbet,
O.! en acısı.
Okyanuslar aşırı,
Ey insanoğlu! şaşıyorum,nedir bu telaşın.?
Bu heyacan,ivecenlik,bu koşmaca niye?
Kiminle buluşacaksın,nereye geç kaldın?
Dur, birazcık nefes al! ..zamanla mı yarışın?
Sanıyor musun sözün geçer,olursun bir adım önde?
Sen asırlar boyu,gönülleri aşan,
Şiirlerce,bestelerce coşku selisin.
Öyle destanlar ki; denizleri yakan.
O büyük ozanlara en sevgilisin.
Taç olmuşsun, başlara.
Hak olmuşsun, şahlara,
Niye çalıyor bu şarkılar hala?
Şarkıcı niye söylüyor,böyle coşkulu sevecen?
Şu çocuğa bir bakın! Nasıl da oynuyor pürşen.
Habersizdir biçare! nasıl bir dünyaya geldiğinden.
Güneş hergün doğmaktan,ne zevk alır hala.
Yaşadığım,kimbilir bu kaçıncı mevsim.
Bilmem,kaçıncı yıl,kaçıncı ay,kaçıncı gün.
Ben hiç o bahar güllerini görmedim.
Gördüğüm güller çiçekler,niyeydi hep ölgün.
Niye hep hazandayım ben.
Kendimi öldüremem asla,imanım mani.
Gelin görün ama,yaşamak isteyen hani?
Tecelli etmiyor ecel,gülmüyor kader.
Kaza kurşunu olsun,kurtarsa beni.
Kurtulmak istiyorum evet; bencillikse de.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!