Bir sen var içimde sana benzeyen,
Yazdığım sözler mi beni besleyen?
Benim sana uzaklardan seslenen,
Anlatamıyorum, yok ki ses veren.
Tek lafınla bendim her şeyi önüne seren,
Ben ilk defa bu kadar üzgünüm baba,
İlk defa bu kadar bitkin…
İlk defa çok uzaklara gittin be baba,
Koşsam da yetişemem ki artık sana.
İlk defa uzaklaştın görüş alanımdan,
Şarkıların pek bir anlamı kalmadı yokluğunda,
Kayboldu hayatın anlamı gidişinle,
Mademki ayrıldık, kalbimde işin ne?
Beni merak et, bir an olsun gel bitişiğime.
Yokluğunda arttı sana karşı hissettiklerim,
Okuduklarımdan anladığım bir şey yok,
Ne de duyduklarımı algılayabiliyorum.
Gördüklerim ise belirsiz,
Ben miydim yalnız kalan, yoksa bu şehir mi sessiz?
Umudum yok, sanki doğan güneş ışıksız,
Gözlerimin değdiği her yerdeydi gülücükler,
Kış günü karanlık çöktüğünde bile güzeldi tüm günler,
Mutlu uyanırdım her yeni güne, kalbimde yoktu nefretler
Yere düşene kadar dostummuş gibi davrandı yanımdaki fertler,
Bundandır böylesine çoğaldı ve uçsuz bucaksız şimdi dertler…
Zamanı geldiğinde her şey tek tek tükenir elbet,
Gün olur, gökte yıldızlar tükenir,
Gece olur güneşin aydınlığı tükenir…
Bir tek biz tükenmeyiz,
Çünkü Mustafa Kemal’in askerleriyiz.
Karanlık kışların turuncu gökyüzü, nasılsın bugün?
Sende görebiliyor musun gökyüzünün turunculaştığını?
Hissetmiyorum artık aşk duygusunun açlığını,
Söylemek ne mümkün, yokluğuna alıştığımı…
Buruşturduğum kaçıncı kâğıt bu inan bilmiyorum,
Sisli bulutlar selam vermiyor sabaha,
Aylardan yine Aralık…
Karanlık şehrin dört bir yanı,
Yasa boğulmuş gibi karanlık…
Belki de aylar değil de biz yalandık,
Hayatım bir sınıf ve yok yazılır her gün bu sınıfta mutluluk.
Mutluluğu olmayan bu sınıfı geçmek büyük bir sorumluluk,
Bilemedim, doğruya mıydı yoksa yanlışa mı bu yolculuk.
İçine çökmüş yüreğim, attığım adımlarım buruk.
Ben kendime bile katlanamazken kim olabilir ki bu hayata konuk?
Martılar konuşmuyor değil, deniz kızgın bugün.
Bir hayli öfkeyle çarpıyor kıyıya dalgalar,
Denizin kızgınlığından habersiz yürüyor sahilde insanlar,
Samimiyetlerini kaybetmişler, hepsi kendi işlerinde…
Belki de onların da kızdığı bir şeyler vardır içlerinde,
Ancak kimse bilmiyordur bunu,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!