BULUTLARA YOLCULUK
Kapılıver gitsin yüreciğinin rüzgârlarına,
Sabret hele! Ne kaldı ki yıldızlı yarınlarına!
Sen ki emeğim, sen ki bel bağladığımsın…
Sen ki uzun yolların sağlam yolcusu,
Gönlümün,rengi hiç solmaz goncasısın…
Bulutlar döktü içini
Bu gece yeryüzüne...
Sırlarını verdiler bana,
Siz onları yağmur sandınız.
Bir ben duydum,bir ben anladım onları.
Söz aldılar benden,söylemem kimseye.
A Ş K
A Ardımda bırakıyorum işte, sana bağladığım umutlarımı!
Aldım elime, gömdüm kalbime senle kurduğum düşlerimi…
Ay ışığı aydınlatsa da yollarımı mütemâdiyen,
Ağlayan gözlerimde gün solmuştur ebediyen.
Artık biliyorum; küller savrulacak ruhumun derinlerinde,
DORUKLARA PUSULA
Dağların doruklarında,yağmur var bu gece.
Sen mi ağladın yoksa küçüğüm?
Uzat,nemli kirpiklerini bana:
Acılarını bir çırpıda sileyim küçüğüm!
Varsın acıtsın kötülük,ufacık kalbini.
Uzun ve zor yolların başındayım anne!
Perde perde kapanıyor tüm umutlar şimdi…
Adımlarım sancılı,ama bak başım diktir.
Söyle kurban olduğum anam:
Sönse de benim ışığım,
Yetmez mi cumhuriyetin ışığı?
ÖĞRETMEK
Bir hazine aramaktır öğretmek,
Ümidini taşıyarak bulacak olmanın...
Bazen derinlere dalıp, bazen yükseklere çıkabilmektir.
Başını kaldırıp gökyüzüne,yükleyerek ciğerlerine havayı
Kapayıp gözlerini huzura dalmak,
Seyretmek gökyüzünü,yağmurla yıkanırken…
Bir papatyayı sevmek,alabildiğine beyaz diye,
Bir kardelene dalıp gitmek, çok güçlü diye.
Ve …. Nihayet bir şehri sevmek…
Adı İstanbul diye…
En çok ellerini
Derin kuyulara benzeyen
Kömür karası gözlerini sevdim.
Kimi kez gözüme sapladığın
Kimi kez yüreğimi delen kirpiklerini,
Herbirinin nerede oduğunu bildiğim
SEVGİLİ HAYAT,
Bugün seni gördüm; bir çocuğun uçurtmasının en ucundaydın...Sonra sonsuzluğa uçan bir kuşun kanadında..Nasıl imrendim sana hem çok özgürdün hem de çok güçlü.Hem sadece benimsin hem de herkesin.Söylesene, nasıl beceriyorsun hem böylesine yükseklerde hem de
böylesine avuçlarımın içinde olmayı?
Seninle tanıştığımız ilk günü sen iyi hatırlarsın.Ama ben öyle aciz bir durumdaydım ki muhtemelen,o güne ait ne bir ses ne bir renk var hafızamda.Ama sen! Sende o günün bir film gibi sarılmış bandı bile vardır bahse girerim.
Sen, kimi zaman hiç bitmeyeceğine inandığımız bir masalsın,kimi zaman da içimiz- den birini çekip alıverişinle önümüze çekilen kara bir duvar.Öyle bir duvar ki karanlık gibi katı ve zafer kazanan komutanların edasıyla mağrur.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!