Hüzünler yaşatmaz öldürür insanı,
Sevinçler çok gelirse getirir yalanı,
Ölüm dediğin acıtmaz canı,
Ayrılığa alışmak zordur SELMA.
Sanmaki gidenler geriye döner,
Sanmaki bu aşk burada biter,
Birgün sanada acımaz kader,
Vurur yerden yere SELMA.
Sen dertliyken eller yüzüne güler,
Ağlarken niceleri diş biler,
Karanlık içinde gençliğin gider,
Hayaller içinde yaşarsın SELMA.
Ben böyleyim hâlim bilinmez,
Ben gülerken felek hiç gülmez,
Sanırdımki sevenler ölmez,
Öldürüyor bu hâlin SELMA.
İçimdeki RAFET'in yaşı onsekiz,
Ancak yıllardır hep içimde hapis,
Yüzümde ise acılardan kalan iz,
Hiçbir zaman gitmiyor SELMA.
Kayıt Tarihi : 26.10.2003 12:41:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Rafet Maden](https://www.antoloji.com/i/siir/2003/10/26/selma-3.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!