Selma -2 (Suya Atılan Kağıt)

Deniz gözlüm.
Sevdaya hasret sevdalım.
Papatyam. Ve güneş doğdu,
bir kere daha.
Benim yaşamadığım dünyaya.
Biliyorum çok istiyordun,
Seni seviyorum dememi.
Üzülme be deniz gözlüm.
Bizim de özelimiz vardı.
Git cennetin topraklarına,
O ağaca sırtını yasla.
Yanında olacağım bir tanem.
Bir ikindi esintisi olup,
saçlarını okşayacağım.
Bir yaprak olup,
omuzuna düşersem.
Al avucuna kokla.
İkimizin kokusunu duyacaksın.
Gir dereye yüz.
Eğer bir ürperti geçirirsen,
Mutlaka beni hatırla.
Sana sarıldım omuzuna,
öpücükler konduruyorum.
Bir kağıda hikayemizi yaz,
ve suya bırak.
Bu kasabada herkezin,
bir hikayesi varmış,
bizim de olsun.

Deniz gözlüm.
Gelincik tarlasında papatyam.
Benim için artık,
güneş doğmayacak.
Yıldızlar aydınlatmayacak,
gecelerimizi,
ve ben sana,
ağlama be Selma,
değmez bu adama,
diyeceğim.

Bu şiiri okuyorsan,
öldüm ben be selma.
Öldüm be DENİZ GÖZLÜM.
Artık seni öpemeyeceğim.
Ama düşün bir kere
Kapı arkalarından,
çoraplarımı toplamayacaksın.
Seni zorla Beşiktaşlı yapmak için.
Kimse uğraşmayacak.
Başına giydiğin bere,
yine sarı kırmızı olacak.

Söz ver Deniz gözlüm
Söz ver benim için artık
AĞLAMAYACAKSIN.

(Ateş böceklerine kulak ver
deniz gözlüm. Kim bilir neler
anlatacaklar ikimize dair.
13-07-2005-Çarşamba)