Selma-2 Şiiri - Rafet Maden

Bir kırmızı karanfil ayırdım güller içinden,
Bir beste yaptım sana bülbül sesinden,
Fuzuli'nin yazdığı her aşk bestesinden,
Daha fazlasını verdim sana SELMA.

Mevlamın verdiği bunca güzeller içinde,
Toplamışsın inanki hepsini üstünde,
Bense sana kurban, ölümüm elinde,
Öldür beni, öldürmek hakkındır SELMA.

Ne kurşun, ne bıçak gerekir ölmem için,
Bir gülümsemeyi saklıyorsun bana söyle niçin?
Güldüğün zaman ben ölüyorum, acaba onun için,
O yüzdenmi gülmüyorsun bana SELMA?

Zavallı aklım artık çekemez bu çileyi,
Unuttu inan kaç gündür gülmeyi,
İstiyor hergün o yüzünü görmeyi,
Yüzünü gören cennetliktir SELMA.

RAFET'in artık ne söylesin sen söyle,
Mevlânâ gibi dolanıyorum peşinde,
Kurban olurum ben sana, inanki köle
Ediyorsun beni kendine SELMA.