Selma Şiiri - Kerem Çakırgöz

Sabahın esrarlı, loş, mavimsi aydınlığıydı
Aylardan kırkı çıkmaz zemheri
Sessiz çığlıkların içimi ürperttiği
Bir yürekten diğerine göçün düşe karıştığı
Bir vakitte irkilmişim sana…

Efkârımın duman, duman tüttüğü
Heybemden çalınan bir parça umudun
Yüreğimde yarattığı
Ağır tahribatın enkazında kaldığım
Bir vakitte doğmuşum sana…

Lambaların sokakları terk ettiği
Kızıl şafağın ürkek, ürkek bakışları arasında
Zulamda saklı duamın küfre karıştığı
Bir bilinmezlikten öteye gidemediğim
Bir vakitte vurulmuşum sana…

Mağrur bir çocuğun yaşama olan telaşında
Börtü, böceklerin henüz uyanmadığı
Güneşten inmeye çalışan ışık huzmelerinin
Asi bulutlar tarafından engellendiği
Bir vakitte hapsolmuşum sana…

Âmâların ve amansızların bir biri ile yarıştığı
Beynim ile yüreğim arasında ki Araf’ın
Bütün benliğimi esir almaya kalkıştığı
Kör, karanlık dipsiz kuyuların kıskacında olduğum
Bir vakitte ayılmışım sana…