Özlemle yanıp kavruluyorken bedenim
Tanımadığım onu düşlüyorum her salisemde
Gözyaşlarım akıp giderken geceleri
Ölümü düşleyen gözlerin
Korkak dokunuşlarla avuçlarından esip geçen rüzgarların
Bana aşkını defalarca haykıran dudakların
Nefret boğumları kıvrandırırken beni
Acı çığlıklarımı duyamaz olurlar
Kendi yarattıklarını beğenmez olurlar
Gözyaşların birer birer akar durur ardından kötünün
Bu dünya bize fazla cananım
Sanırsın ki Ay ve Güneş birbiri için yaratıldı, yıldızlar ahenkle yerleştirildi
Bu kainat da ikimize dar cananım
Mutlu olamayız bunca siyahın arasında senle ben
Koruma iç güdüsü doğuştan mı gelir insana diye düşünürüm bazen. Aileme ve sevdiğim diğer sayılı insanlara karşı aşırı korumacı davranmışımdır hep. Dışarıdaki tehlike hep vardı ve bu tehlike bir tehditti. Tonla yabancı ve yalancı var. Onların üzülmesi isteyeceğim son şeydir. Ama sen farklıydın. Başından beri bu böyleydi. Konu sen olunca her şey farklıydı elbet. Ama seni dışarıdan korumuyordum ben. Kendimden koruyordum. Senin en büyük tehliken bendim. En büyük tehdit beni sevmendi.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!