Sessizliğe bürünmüş yurdumun her köşesi
Her köşeyi döndüğüm duvarından acı akıyor
Yolların, caddelerin bir sonu yok artık
Nereye gitsem sana çıkıyor
Galiba unutuyorum seni
Artık adın bir yerler de geçtiğinde içime bir şey oturmuyor
Yüreğim yanmıyor
Artık tekrar tekrar okuyasım geldiği bir şiir gibi değilsin bende
Ya da her yerde..
Artık yüreğime saplanıp beni her gün öldüren o yara yok..
Neresinde kalmıştık ayrılığın?
Her defasında unutuyorum.
..........
Giderken geride hiçbir iz bırakmadan gittin.
Gidişin büyüktü yani..
Ah be sevdiğim,
Ne güzel günlerdi
Beraber geçirdiğimiz o günler.
Sanki ruhum kanatsız bir melek olmuş uçuyordu
Senin ise saçların dalgalanıyordu uzaklarda.
Ne çok özlüyorum o günleri bir bilsen...
Öyle bir umut et ki
Korksun yapraklar
Ürksün kaldırımlar
Bu şahsın umudu bitmez!
Desinler.
Desinler ki;
Bir kelime vardı "yokluğun"
Ben bir türlü alışamadım buna
Belki de kabul etmek istemediğimdendi.
Belki de seni hala unutamadığımdandı..
Gündüzleri bir şey olmuyor da
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!