Hayatı yaşarken sorgulayan, yaşanmışlıkları kendine kâr sayan, şu aralar şiir yazmayı deneyen bir yaşam yolcusu...
Sen Adam!
Korkularının tapınağına sığınmış yavru kedi gibi
Aklanmayı bekliyorsun belli
Karabasanlar sarmış her yanını
Son rüyanı görüyorsun halbuki...
Ne devler ülkesinin perisiyim
Ne de yedi cüceler prensesiyim
Hayale süzülmüş bir aralıktan
Dargınım,
Sensiz geçen gecelerde yarim kalan sigarama,
O koyu gecelerde söylenemeyen şarkilara,
Eksik kalmiş aşklara, terkedilmiş aşiklara,
Ey Gonlum,
Insanlar seni yanlis anladiginda bosuna dert etme gonlunu
Duyduklari senin sesin ama aklindan gecirdikleri onlara ait,
Bosver sen bak keyfine…
Ey Gonlum,
Nedendir bilinmez
Vardır hepimizin bir kaygısı
Kimi der hayat,
Kimi der gelecek,
Kimisi de der geçim...
İnatlaşma ruhum!
Hayat bir tiyatro, sen ise bir figuransin,
Oyunun içinde sen sadece bir paravansin,
Bir Karaoglan hayal edin,
Sevilmemis kirik bir kalbi olan,
Kimse tutmamis elinden, oksamamis sacini,
Sevmemis ne annesi ne de babasi “Oğlum” diye
6 tane kardesinin her biri birbirine tarafli,
Çingene bakisli, karatenli, acilmamis daha gonul gozleri,
Biri der seviyor, biri der sevmiyor
Sanirsin papatya falina inaniyor
Birisin de evde kaldim korkusu,
Sorarlarsa bir gün bana seni,
Eminim hatirlarim içimdeki en güzellerini,
Leyla’nin Mecnun’una kavuşmasi gibi,
İçlenerek dinlerim en güzel aşk hikayelerini,
Nasil da güzel kaldik derim sana ve de
Hep güzel kalacağimiza...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!