Selimiye Camii Önünde

Ecdadı anlamak için sana bakmalı ey Selimiye!
Dalar insan huzurunda berrak Türk ruhunu seyre
Kumruların meleklerle dem çektiği mermerinde aşikâr sanat
Her taşın cetleri iman coşkusuyla yükselten bin kanat
Akşam vaktiydi kızıl pembe ufuk lahutî bir fon olmuştu zatına
Yayılırken zümrüdî minarelerinden ilahî seda yükseldim katına
Görüp efsununu hayran olmayan var mıdır Sinan’ına?
Ey Selimiye! heybetli taşların zirvesi sensin bugün
Sana endam olan ruhlar ne aydınlık
O günler ne güneşli gün…