Selimiye... Şiiri - Ahmet Ali Benek

Yüce Sultan Selim Han, gelen ilahi ferman,
Tevhidin simgesidir, o ulu Selimiye.
Koca Sinan kalbinden, kopup gelen bir iman,
İlahi güzelliktir, nur dolu Selimiye.

Tek kubbe Arş-ı Âlâ, katına selam eyler,
Büyüklük karşısında, akıl hayrete düşer.
Birlik ruhu gönülde, sevgi tohumu eker,
Bir kubbede birleşmek, o ulu Selimiye.

Dört minare göklere, uzanan ulu ferman,
Hepsinde üç şerefe, yayılır kutlu ezan.
İman dolu gönüle, şifadır o her zaman,
Ezanla Hakk'a davettir yolu Selimiye.

İznik'ten gelen çini, ne güzel bir yakarış,
Hattatların kalemi, ilahi kutlu akış.
Mermere ruh üfleyen, manevi bir dokunuş,
Allah lafzı nakşolmuş, bir kolu Selimiye.

Pencerenden sızan nur, kalplere şan doldurur,
İçine giren insan, günahtan arındırır.
O manevi atmosfer, hep tevhid mührü vurur,
Huzur veren mekandır, ulu Selimiye.

Tarihe meydan okur, ne heybetli bir durak,
Yüreği aydınlatan, beyaz bir ışıldak.
Ona bakan gözlerim, hep kötülerden ırak,
Kıyamete sürecek, o dur Selimiye.

Kul Ahmet'm der: bu sır, akıllara hep zarar,
Güzellik karşısında, kalem hükmünü yazar.
Yüce Allah'ın ismi, o ebediyen anar,
Edirne'nin incisi, nurlu Selimiye.

Ahmet Benek
06 08 2024
Edremit