Mut’a geldin gidemezsin,
Böyle yeri göremezsin,
Belki bir daha gelemezsin,
Durupta bak Mut nasılmış.
Yazın kayısısı bol olur,
Osmanlı döneminde,
Savaşlar sebebiyle,
Zorda imiş halkımız,
Padişahın elinde.
Kötü yönetmişler yurdu,
Derler hayat güzel yaşamak gerek
Bunun için tek şart insanı sevmek
Kötülük yapana sevgiyle gelmek
Gülerek daima yaşamayı seç!
Derler hayat güzel yaşamak gerek
Serçeler uçardı mavi göklerde,
Ben de onlar gibi uçmak isterdim!
Kuzular koşardı yeşil çimlerde,
Ben de onlar gibi koşmak isterdim!
Ayrı kaldım senden derdim çoğaldı,
Kavgaydı, öfkeydi yaşadıklarım
Karanlık geceye döndü yanaklarım
Ay yıldızlar oldu yoldaşalarım
Ben çocukluğumu yaşayamadım!
Yıllar geçti yüzüm gülmedi
Yağmur rüzgar dinlemezsin,
Karda açan bir çiçeksin,
Yaşamak için savaş verirsin,
Beyaz çiçek Kardelenim.
Doğaya neşe katarsın,
Emek vermeden kazandık para
Yüzümüze çaldık silinmez kara
Yüreklerde açtık kapanmaz yara
Geçen ömrümüzü boşa harcadık
Neyimiz var ise paraya sattık!
Önceleri birbirimize gül deriyorduk
İnsan ayırt etmeden hep seviyorduk
Gerekirse dost için can veriyorduk
Eski günleri özledim getirin bana
Yaşayayım o günleri ben doya doya!
Havasıyla suyuyla,
Taşıyla toprağıyla,
Toz dumanlı yoluyla,
Burası benim köyüm!
Arısıyla balıyla,
Kanım ısındı bir anda ben ona dostum demiştim
Bir iyilik yaptı bana öyle içten sevinmiştim
İhaneti yok sanmıştım ona daim güvenmiştim
Dostum için can vermiştim, onu böyle bilmemiştim
Yıllar yılı hiçbir yere ben onsuz gitmemiştim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!