Soluk isiklar
Bekle diyor her gece
Ben: usuyorum
Iliklerime isliyor nem
Ve soguklugu kumlarin
Ufukta batan güneş, Mehtap kararır
Zamanlar geceye yol alıyor
Dost-Arkadaş hepsi birer ikişer ayrılır
Gece! Bu beden yine senle yanlız kalıyor.
Sorgular çekilir, Vedalar edilir
Bir yarali ceylan, sizlar simdi kapimda
Gozlerinde nem, yanaklar: islakmi islak
Her sesi bir ezgi olmus ruh pinarimda
Yazarim,dokurum simdi ben: islakmi islak
Yagmur yok oysaki: parildiyor yildizlar
Kirik kalpler sokaginda saat bes yirmi
Sabahin titreten soguklugunda
Yuruyor kaldirimlar bana bakarak
Yoksa benmiyim yuruyen.. Askina devran tutarak
Siyah incilerle suslenmis gerdanlik
Ve ince bakislarinda suzdugun zamani
Yurudum mevsimlerce golgelerin izinden
Yagmur yagdi islandim, usanmadim
Gun oldu gozyasimla mektup yazdim kendime
Zarflara koydum ama hic yollamadim
Hayat dedim akar gider belki olurum
Gunduzleri biriken dertleri dokudugum
Kilimin en ince nakisiydin bilesin
Geceleyin sen diye sayiklayip durdugum
Ol mustesna sairin gazeliydin bilesin
Gormeyen gozlerinle yasadigin omrunu
Zaman tuneline girmis umutlar
Soluk isiklar aydinlatir yolumu
Her baslayan bir bileni sayiklar
Cozmek icin bu girdabi, dugumu.
Derler altin kuraldir sabretmek,
Umut fareleri kemirir duvarlarimi
Dagilan tozlar gozlerimi kamastirir
Kuslar, bocekler gorur de yaralarimi
Uzak kalanlar ellerini ovusturur
Soguyan ellerime bir ten degmeyeli
Geceleri baska soguk bu ulkenin
Yoksa sebebi benmiyim
Onellibes treniyle giden
Hic gelmemis olan umutlarim..
Salladigin bu eller ruyami ne
Bir hanede yaslanmis iki gecelik sevgiye…
Yurudugum yollara nem vurur gozyaslarim
Duvarlarini karincalar sarmis bu sokagin evleri
Satilik kelimeler gecmise ait dillerimde benim
Uzun sacli beyaz kiz, ne mahmur bakar gozleri
Sokagin ortasinda bekler beni her gun, o vakit
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!