1 Nisan 1975 tarihinde Gümüşhane ili Şiran ilçesi Yukarıkulaca köyünde dünyaya gelmişim. İlkokulu Şiran Mithatpaşa ilkokulunda tamamlayıp 1986 yılında Gümüşhane'ye Anadolu Lisesinde okumak üzere gittim. Gümüşhane A.Fuat Kadirbeyoğlu Anadolu Lisesinden 1993 yılında mezun oldum. Aynı yıl Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi İngilizce Öğretmenliği bölümünü kazandım ve tahsil hayatımı sürdürmek üzere Ankara'da yaşamaya başladım. Üniversite hayatım sırasında lise yıllarında başladığım şiire devam ettim. Bunda aynı öğrenci evini paylaştığım arkadaşlarımın büyük katkıları olmuştur. 1998 yılında lisans eğitimimi tamamlayıp Gümüşhane Şiran Fatih Sultan Mehmet Çok Programlı Lisesinde İngilizce öğretmeni olarak göreve başladım. 2003 yılına kadar burada görev yaptıktan sonra Konya İli Cihanbeyli ilçesi Adnan Menderes İÖ Okuluna kendi isteğimle tayin olundum. 2004 yılı kasım ayında yine kendi isteğimle Cihanbeyli Anadolu Lisesine atamam yapıldı. Bu okulda 2008 yılı Temmuz ayına kadar çalıştıktan Tokat Merkez Görme Engelliler İlköğretim Okuluna tayin olundum ve hala bu kurumda öğretmenlik hayatıma devam ediyorum.
Eserleri
Üniversite hayatım sırasında amatörce hazırlanmış GÜL'DEN isimli bir şiir kitabım var.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!