Selim Gül Şiirleri - Şair Selim Gül

Ankara’yı dinliyorum Orhan Veli’ye inat
Ne rüzgâr esiyor hafiften
Ne de gözlerim kapalı
Denizin sesi de İstanbul’a has
Bütün renkler Ankara’da mat
Ankara’yı dinliyorum Orhan Veli’ye inat

Elif’i sorarlar bana
Elif dağlarda ceylandır
Arif olup anlayana
Elif bende bir ummandır

Kanat çırpıp uçuveren

Ben bir bulut Gavur Dağı üstünde gezen
Yanlızlığımı dağlar taşlar paylaşır benim
Birde Gersut Ovasından pelitler, kavaklar
Söğütler, kızılağaçlar sorar hatrımı
Gözyaşımı yoncalar, çayırlar siler benim

Sevgili kardeşim usta şair Celaleddin Dinç'le olan atışmamdır

Celaleddin:
Müstehak sandım kendimi
İstirham ettim affını
Bilmezdim

Adiyattandır senin hüzne dalman dediler
Kağıt kalemdir sizde dile derman dediler

El aman dileyince aşkımın sillesinden,
İstihzalı gözlerle halin yaman dediler

Sana sevdam gecenin gündüze
Yemeğin bir avuç tuza sevdası
Sazın yolunu beklediği bir söze
Yavuz’un zebun eden göze sevdası

Kelimeye dökülüp anlatılmayan

Çırpınır çileleri harmanlama yolunda
Harabe umutlardan derer gülleri
Güneş yanığı yüreğine dokunduğunda
Acı acı gülümser, gül annemin elleri

Doğu Karadeniz’in hırçın rüzgarı

Sana hayran olmamak mı, kimin haddine
Uhrevi her güzellik sende kemale ermiş

Vuslatının hasreti sima olmuş bülbüle
En nadide tomurcuk sende rengini bulmuş

Ne olur bir kere bak gözlerime
Gönlümün gözlerinde
Bir nazar hakkı vardır
Dudak bükme ne olur
Kulak ver sözlerime
İdamlıkların bile

Ufak tefek hayatları akıp gider habire
Bıkmazlar yaşamaktan banliyölerde
Bir garip inatla sarılmışlar bir ipe
Günleri neşeden ziyade kederlerde
Tuş etmişler ümitleri sığdırmışlar
Bir güne