Bundan bin dört yüz sene evvel, Mekke Karanlık,
Her yanı sarmış küfür, boğuluyor insanlık.
Vahşetin, mutlak, son noktasında her bir mahluk,
O ne vahim durum öyle ki: tam perişanlık.
Puttan medet umar olmuş pervasızca, insan,
Aşkın aslanlarıyız biz şu mecliste,
Sevdamız derindir, kükreriz derine.
Hakkım helaldir aşkın her neferine,
Allah desin, güvenen kendi ferine.
İnsan kapılmışken dünya piyesine,
Kar çekilir, utanır kendinden,
Doksan bin can belirir toprağın üstünden.
Henüz on beşinde, yirmisinde, yirmi beşinde
Kimi evli; çocuğu var, kimi nişan arifesinde.
Bitmemiş sözleri, bitmemiş hayalleri...
Silahının üstünde donarken titreyen elleri,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!