Diller mızrak uçları kadar sivri,
Sözler balyozlar kadar kırıcı,
Umutlar geceler kadar siyah,
Ne oluyor ülkemin insanlarına?
Sevgi mekanı gönüller,
Unutmak yetmez,
Yoket dediler.
Sevgi nasıl yokedilir,
Akıl sır erdiremediler.
Sonra seveni,
Hiç mi düşünmediler?
Sabahı soluyorum derin derin
Gece çıksın diye içimden,
Umudu kokluyorum,
Umutsuzluk çukurunda
Ayak izlerine bakıyorum,
Hayallerimin.
Aşık mı olmak istiyorsun,
Ama o bir hastalık.
Aklını alır sonra,
Sancı çekersin,
Gözlerine perde iner,
Nefesin kesilir,
Yüreğimin çatısı çökmüş,
Duygularım yüzüme sızıyor,
Hatıralarım bile benden kaçıyor,
Sen yoksun diye...
Dizlerim taşımayamaz oldu bedenimi,
Ey bacası tüten evler!
Bundan yirmi sene evvel,
Taze somun kadar sıcak,
Yatağımdan daha yumuşak,
Anne şefkatine hasret kalmıştım.
İlgisizdir gözlerinde erkekler,
Öyledir zaten hep erkekler,
Kızların gözünde.
Sadece onlar severler,
Gerçek anlamda.
Sevgi akşamlarında
Acılar kemiriyor.
Umutlarımı...
Sonrasız bugünleri yaşıyorum.
Cilası dökülmüş hayaller,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!