Seli Gider Kumu Kalır Şiiri - Ümüt Güngör

Kuru kuru yoğunluğun,
Sanal fani çoğunluğun,
Şunun bunun birde onun,
Seli gider kumu kalır.

Arkadaş sandığının,
Bir sözüne kandığının,
Bazısında yandığının,
Seli gider kumu kalır.

Şen gününde olanların,
Pozlarında duranların,
Yakınında kalanların,
Seli gider kumu kalır.

Sabah akşam gördüğünden,
Onlar için öldüğünden,
Kısır döngü kördüğümden,
Seli gider kumu kalır.

Yoldaşındır sandığından,
O anlarda kandığından,
Aynı aşa bandığından,
Seli gider kumu kalır.

Serdengeçtim çoklarlasın,
Birde bakmış yoklarlasın,
İşte şimdi toklarlasın,
Seli gider kumu kalır.