Self-ağıt Şiiri - Doğukan Gültekin

Kar yağdı usulca
İçimdeki ürperti yayıldı
Soğuyorum
Bulutların karartısı gibi
Tiksinti duyuyorum kendimden.
Benden kalan yine ben
Ben, ben, ben hep ben
Bencilik midir beni hep alıp
Bir yerlere götüren?
Tiksinti duyuyorum kendimden.
Yalnız olmamaya çalıştım hep
Hep sürekli zorlayarak
Bir şeyleri,
İncittim kendimi.
Bilemem bu hayat denen ‘uğraş’ neden
Tiksinti duyuyorum kendimden.
Hep ya da hiç
Soğuk veya kar
Ben or bensiz
Kesin veyahut değil
Tiksinti duyuyorum kendimden.